Son yıllarda gelişen teknolojilerin hayatımıza etkilerini şöyle bir düşündüğümüzde, aslında hayatımızın ne kadar büyük bir alanını kapladığını farkında mıyız acaba? Bence hayır. Tüketim dediğimiz şeyin içerisine öyle bir girdik ki; gelen yenilikler, yeni teknolojik aletler, yeni yazılımlar derken, zaten sürekli ihtiyacımız olanı önümüze getiriyorlar, biz de kullanıyoruz gibi hissettiriyor insana. Yeni nesil doğduğu anda eline telefonu aldığında, biz diğer jenerasyonlar hayranlıkla izliyoruz yaptıklarını.
Peki ya insanlık olarak bizler öyle mi devam etmeliyiz? Doğayı, zamanı, huzuru teknolojik bir hale getirebilir miyiz? Yoksa hayatta amacımızı ararken arada, kendimizi teknolojiye kaptırıp gerçekliği bir kenara mı iteriz? Ya da bunların ikisini de aynı anda yapmak mümkün müdür?
Mümkünsüzün içinde bile mümkünlük yaratabilen bir varlık insanoğlu. Yeter ki çabalasın. İşte bu nedenle, hem kendimizi teknolojikleştirebiliriz, hem de teknolojikleştiremeyiz. Ama bunu yaparken unutulmaması gereken bir şey var. Teknolojinin hayatımıza kattığı avantajlar gibi, dezavantajlarının da olması ve bunun dengesini yine insanın, kendisinin belirliyor olması.
