Şöyle etrafıma bakıyorum da herkes büyük şeyler yapmak istiyor. Gençler, üniversite okuyanlarla konuştuğumda idealler büyükken, iş hayatına girince, çoluk çocuğa karışılınca yaşlar ilerleyince, sorumluluklar artınca hedefler değişiyor, bazen de küçülüyor. Hayat mücadelesi diyor insanlar biraz da üzülerek, biraz da bıkkın. Aslında neye göre, kime göre küçük. Balkonda nane yetiştirmek küçük bir hedef mi örneğin, ya da ağaç dikmek? Herkes uzaya gidecek veya Ceo olacak diye birşey yok. Ama nedense en başta daha yeni doğmuş bebekken bile her hareketimizden, büyüyünce büyük işler başaracağımız çıktısı alınmak isteniyor. Bir de üzerine toplum, normlar vb eklenince, bizim nelerin değerli olduğu ile ilgili algımızın süzgecinden geçince ortaya herkesin büyük işler algısı şekillenmiş oluyor. Annenizin yaptığı, belki köklerinize ait bir çorba tarifi mi değerli, yoksa … markanın indiriminden aldığınız … fiyata olan ayakkabı mı? Hepimiz çorbanın değerli olduğunu biliyoruz aslında, en azından bazılarımız bunu açıkça ifade edebiliyor. Ama bazılarımız, o ayakkabıyı alamayanlar, buna üzülüp hayıflanıyor bazen sinirleniyor.
Haydi gelin yetiştireceğimiz nane hedefimiz olsun veya hangi ağacın ne zaman ekileceğini, sulanacağını öğretelim birbirimize.. Daha da önemlisi tüketim alışkanlıklarımızı değiştirmek olsun nihai hedefimiz. Şu anda belki çok da farkında olmadığımız ama büyük ihtimalle bizim de etkileneceğimiz iklim krizi öncesi, doğayı sarıp sarmalamak için neleri yapacağımız en değerli, en büyük şey olsun. Velhasıl neyin büyük, neyin küçük olduğuna karar vermek, bütünü görebilmek, nereye gittiğimizi analiz ederken daha iyi karar verebilmek için simülasyonlarımızla biz de yanınızdayız.
